Geleceğimizin ruh, beden ve fikir mimarlarımız olacak gençlerimizi ne kadar anlayabiliyoruz veya gerçekte anlamaya dönük çabalıyor muyuz? Onlara gelecek adına hangi kriterlere uygun bir kimlik kazandırıyoruz ya da kazandırdığımızı iddia ettiğimiz kimlik, gençlerimizin ruhsal, ahlâkî ve zihnî yapıları ile ne kadar uyumludur?

Ruhlarını şekillendirmede verilen eğitim onları gerçekten istikbale ilişkin iyimser mi ya da karamsar mı kılmaktadır? Reel hayatta onlara rol model olabilecek insanların sayısı mı fazla ya da kötü model olabilecek insanların sayısı mı fazladır? Onlara ahlaki erdemlilik mi empoze edilmekte ya da kazan da nasıl kazanırsan kazan mı, mana madde bütünlüğüne dayalı bütüncül bir bakış açısı mı verilmekte ya da, maddeyi önceleyen bir anlayış mı önerilmektedir?

Toplum olarak gençlerimiz bizim taşıdığımız hasletlerimizin ürünleridir. Yalanın, dolanın, iftiranın, hırsızlığın, arsızlığın, ilkesizliğin, ağzı bozukluğun, şirretliğin, sözde durmamazlığın, hukuksuzluğun hukuk olarak algınışlığın, keyfiliğin bu kadar yoğun yaşandığı bir toplumun gençliğinden erdemli davranışların beklenilmesi beyhudedir.

Gençlik çok ciddi bir ruhi, zihni ve fikri kriz yaşamaktadır. Sahip olduğumuz paralarımız, lüks arabalarımız, oturmaya kıyamadığım villalarımız, yanımızdan ayıramadığımız sözde akıllı telefonlarımız gençlerimizin elimizden kayıp gitmesine maatteessüf mani olamıyor. Gençlerimiz çığlık çığlığa feryat ediyor ve bizi anlayın diyorlar. Ahlaktan, edepten ve geleceklerini inşa edecek vahyi bir anlayıştan yoksun gençler kayb edilmeye mahkûmdur. Sağlıklı nesiller erdemli bir ahlak ve vahyi bir eğitimle kayb edilmekten kurtarılabilir.

Lütfen ama lütfen gençlerimiz elimizden kayıp gitmeden içtenlikle sahiplenelim.