İnsanoğlu dünyaya çıplak olarak geliyor, bebeklik, çocukluk, gençlik derken, iş, güç sahibi oluyor. Evlilikle birlikte, çoluk çocuğa karışıyor, başlıyor dünya telaşesi, anne ve babanın yaşadıkları hayat süzgecinden, bu sefer kendisi geçiyor. Yaradan tarafından, ona akıl, zekâ, irade, nefis, gençlik, güzellik, güç- kuvvet gibi bir sürü nimetler veriliyor. Makam-mevki, mal-mülk, arkadaş, eş, dost sahibi oluyor...

Sonra yine verilen bu nimetler birer birer onun elinden alınıyor. Ve insan yaşlanıyor; o gençliğin, o güzelliğin, o gücün ve kuvvetin gidiyor. Sana verilen azmin, iraden aklın ve zekân da yavaş yavaş tükeniyor... En sonunda hiç kimsenin kaçamayacağı ölüm geliyor. Artık en çok sevdiğin eş ve çocukların, yakın dost ve akrabaların, biriktirdiğin mal ve mülke "elveda "diyorsun. Hâlbuki bir bile bilseydin, sana verilen bütün bu nimetlerin emanet olarak verildiğini.

Peygamber Efendimiz bir hadisinde şöyle buyuruyor; “İnsanoğlunun iki dere altını olsa, üçüncüsünü isterdi. Onun gözünü ancak bir avuç toprak doyurur.” diyor.

İnsanoğlu gerçekten de bir garip, onu anlamak mümkün değil. Fakir olan birisi, önce karnımı doyuracak kadar bir işim ve gelirim olsun ister. Sonra ona kavuşunca, ev ve araba sahibi olmak ister. Daha sonra, sahilde bir yazlık ev, derken daha lüks araba vs. devam eder gider. Dahası çok olsun ister, kanaatkâr değildir, ancak o hırsı onu yer ve bitirir.

Anadolu erenlerinden Yunus Emre derki;

“Mal sahibi, mülk sahibi

Hani bunun ilk sahibi

Mal da yalan, mülk de yalan

Var biraz da sen oyalan.”

Bizim Yunus ne güzel de anlatmış malında mülkünde yalan olduğunu. İnsanoğlu zengin ve konforlu bir hayat peşinde koşarken bir bakıyor ki ömür bitmiş ve kara toprağın bağrında.

Şimdi ise vakit doldu, sana verilen mühlet sona erdi ve emaneti gerçek sahibine teslim ediyorsun. Tekrar başa dönüyorsun çıplak olarak geldiğin bu dünyadan yine çıplak olarak, geri dönüyorsun Rabbine. Sadece sana lazım olan bir kefen, o da sana nasip olursa onu alırsın, o kefen de kabirde çürür. Sonra hiç kimseye torpilin geçmediği ve ilahi adaletin tecelli edeceği, o mahşer gününde yine çıplak olarak diriltileceksin. Şimdi düşün bakalım ey insan! Yarın için hazırlığın nedir? Evet değerli dostlarım, insan hayatında iyi şeyler biriktirmeli, bütün yapıp ettiklerinden hesaba çekileceğini bilen insan, hakka ve hukuka dikkat etmeli, bulunduğu makam ve mevkide hakka ve hukuka uygun işler yapmalı, haram mal yememeli, arkasından hayır ve dua ile anılmak istiyorsa iyi dost ve arkadaşlar biriktirmeli. Kısacası insan yaşamı boyunca iyi ameller biriktirmeli, Allah hepimizi yarın için hazırlananlardan eylesin... O zaman ey insanoğlu düşün sen aslında çok fakirsin, senin artık hiç bir şeyin yok, neyin var ki! Bana bir söyler misin, aslında senin hiç bir şeyin yok... Bana neyin var söyler misin? O zaman sen neyine güveniyorsun? Bak sana verilen mal mülk hepsi emanetti ve hepsi senden geri alındı. Bak, dünyaya çıplak olarak geldin, dünyadan giderken de yine çıplak olarak gidiyorsun... Söyle bakalım, o zaman bunca, mal, mülk, makam edinme, hırsın sadece bir kefen için mi?